I pored pravosnažnih odluka Ustavnog suda Bosne i Hercegovine da se 9. januar ne može obilježavati kao Dan entiteta Republika Srpska, koji je kao administrativno teritorijalna jedinica Bosne i Hercegovine prihvaćena 1995. godine potpisivanjem Deytonskog mirovnog sporazuma, institucije entiteta RS predvođene predsjednikom Miloradom Dodikom nastavljaju sa ovom nezakonitom praksom.
Nužno je podsjetiti bh javnost, koja nažalost djeluje ad hoc i temeljem dnevno-političkih dešavanja, na šest strateških ciljeva srpskog naroda koje je usvojila nezakonito i protivustavno uspostavljena Skupština srpskog naroda u Bosni i Hercegovini 12. maja 1992. godine:
Na ovoj sjednici zločinac Ratko Mladić rekao je: “Prema tome, mi ne možemo očistiti, niti možemo imati rešeto da prosijemo da ostanu Srbi ili propadnu Srbi, a ostali da odu. Pa to je … to neće … ja ne znam kako će gospodin Krajišnik i gospodin Karadžić objasniti svijetu. To je, ljudi, genocid”.
Nažalost rezultati ove politike žive u BiH te se u mirnodopskim uvjetima, uz nečinjenje međunarodnih predstavnika, i dalje razvijaju i provode. Entitetske vlasti RS-a obmanjuju javnost da se radi o REPUBLICI SRPSKOG NARODA i tako stvaraju mistifikaciju i dezinfomiranje domaće i međunarodne javnosti.
Održavanjem svečane akademije povodom neustavnog dana entiteta RS 8. januara u Banja Luci kojoj su prisustvovali predstavnici Srpske pravoslavne crkve, zvaničnici Srbije i Crne Gore, pozicija i opozicija iz institucija entiteta RS, kao i predstavnici ambasade Ruske Federacije u Bosni i Hercegovini, na kojoj je kulminacija dodjela priznanja entiteta RS-a predsjedniku Ruske Federacije Vladimiru Putinu, jasno i javno se određuje politika „srpskog sveta“ odnosno velikosrpskog državnog projekta. Tu više nema nikakve dileme. Geopolitički okvir je „ruski svet“.
Nezakonito obilježavanje nastavilo se 9. januara u Istočnom Sarajevu paramilitarnom paradom, policijskim čuvanjem spomen ploče presuđenom ratnom zločincu za genocid i zločine protiv čovječnosti i međunarodnog prava Ratku Mladiću te nizom izjava koje jasno iskazuju strateški pravac kretanja političkih srpskih elita iz Srbije i entiteta RS a koje su direktno uperene na međunarodno pravni subjektivitet države Bosne i Hercegovine.
Sve pobrojane aktivnosti odvijaju se pred očima predstavnika pravosudnih institucija Bosne i Hercegovine, OHR-a, Evropske delegacije u BiH, diplomatskih predstavnika akreditovanih u BiH i naravno sveukupne bosansko-hercegovačke, regionalne, evropske i svjetske javnosti. Sve se javno odvija u srcu Jugoistočne Evrope, na granicama Evropske unije.
Konkretnih akcija, sankcija i zabrana po ovim pitanjima nema. Sličnu šutnju i nedjelovanje imali smo kada je otpočela stravična i brutalna agresija na Repuliku Bosnu i Hercegovinu aprila 1992. godine od strane UN-a i Evropske zajednice.
Ako slučajno ima onih kojima nisu jasna ova dešavanja pozivamo ih da temeljito iščitaju dokumente i strateške ciljeve koji su doneseni 9. januara 1992. godine proglašavanjem Republike srpskog naroda u Bosni i Hercegovini, kasnije „prekrštene“ u „Republika Srpska“. Ključna stvar je da teritorije sa većinskim srpskim narodom u BiH, kao i one koje su uz rijeku Drinu i u Posavini etnički očišćene najbrutalnijim i najsvirepijim likvidacijama, mučenjima, protjerivanjima i ubijanjima ne srpskog stanovništva po projekciji 9. januara 1992. godine, nisu u sastavu Bosne i Hercegovine već tzv Savezne Republike Jugoslavije – tada već jasno određene kao Velike Srbije. To što politički predstavnici hrvatskog naroda u BiH ali i R Hrvatske nikada nisu osporavali ovaj projekat leži u dogovorenom scenariju Milošević-Tuđman dogovoren u Karađorđevu marta 1991. godine.
Ovaj zločinački projekat protiv Bosne i Hercegovine i svih njenih građana, a posebno Bošnjaka, kojima je Bosna i Hercegovina jedina domovina, u mirnodopskim uvjetima se nastavlja realizirati i kao što svjedočimo proteklih decenija, projekat ne samo da nije zautavljen, već se sa manjim ili većim intenzitetom nastavlja.
Oni koji imaju mandate i mogućnost djelovanja da se ovaj projekat zaustavi a to ne čine, jasno stavljaju svim žrtvama genocida u BiH iz perioda 1992-1995. godine počinjenog od strane vojih i policijsih snaga entiteta RS kao i vojnih i paravojnih jedinica Srbije da se najteži oblici zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava, uključujući najteži oblik zločina – genocid, u mirnodopskim uvjetima mogu tolerirati i prihvatiti kao real političko stanje.
U vezi navednog, jasno je da svi oni kojima je Bosna i Hercegovina jedina domovina više ne treba da se protiv ovog zločinačkog ubijanja Bosne „bore“ saopćenjima i deklarativnim izjavama. Neophodne su konkretne akcije institucija BiH (gdje god je to moguće), civilnog društva, akademske zajednice, svih političkih predstavnika, medija i ukupne demokratske javnosti.
Od OHR-a i onih koji se nalaze u institucijama BiH, koje su inače već odavno postale taocima onih političkih snaga koje kontinuirano ruše i pokušavaju predstaviti Bosnu i Hercegovinu kao neodrživu i nemoguću državu, zahtjevamo:
Upravni odbor
Vijeća Kongresa bošnjačkih intelektualaca