Saopćenje za javnost – doneseni Zakon o zaštiti srpskog jezika i ćirilice protivan je odredbama Ustava entiteta RS i Ustavu Bosne i Hercegovine

Zakon o zaštiti, očuvanju i upotrebi jezika srpskog naroda i ćirilićnog pisma protivan

je odredbama Ustava entiteta Republika Srpska i Ustavu Bosne i Hercegovine

Sasvim je jasno da je „sve-srpska“ predstava posljednjih mjeseci, koja je kulminirala 15. septembra 2021. godine, organizirana i koordinirana od strane državnog rukovodstva Republike Srbije, vrha Srpske pravoslavne crkve i Srpske akademije nauka i umjetnosti.

Očuvanje, promocija i zaštita temeljnih elemenata nacionalnog identiteta bilo kojeg naroda, pa tako i srpskog jeste legitimna aktivnost. Posebno se to odnosi na maternji jezik, koji jeste najznačajniji element nacionalnog identiteta svakog naroda. Zaštita, očuvanje i promocija jezika vrši se relevantnim naučnim metodologijama i istraživanjima a ne narodnim paradama.

Problem sa „aktivnostima“ koje provode državno-politički i akademski vrh Srbije i entiteta RS leži u činjenici da se promocijom „srpstva“ (Srpski svet, Dan srpskog jedinstva, promocija srpske nacionalne zastave i dr.) ne poštuju temeljne odredbe Ustava entiteta RS, Ustava BiH kao i Ustava Republike Srbije. U Ustavu entiteta RS u članu 1. stav 4. stoji: „Srbi, Bošnjaci i Hrvati, kao konstitutivni narodi, Ostali i građani, ravnopravno i bez diskriminacije učestvuju u vršenju vlasti u Republici Srpskoj.“. Članom 5. propisano je: „Ustavno uređenje Republike temelji se na: – garantovanju i zaštiti ljudskih sloboda i prava u skladu sa međunarodnim standardima, – obezbjeđivanju nacionalnih ravnopravnosti i zaštiti vitalnih interesa konstitutivnih naroda, – socijalnoj pravdi, – vladavini prava, – tržišnoj privredi, – višestranačkom sistemu, – parlamentarnoj demokratiji i podjeli vlasti, – slobodnim izborima, – lokalnoj samoupravi, – zaštiti prava etničkih grupa i drugih manjina.“ Članom 7. Ustava entiteta RS propisano je: „Službeni jezici Republike Srpske su: jezik srpskog naroda, jezik bošnjačkog naroda i jezik hrvatskog naroda. Službena pisma su ćirilica i latinica.“ U članu II tačka 4. Ustava BiH stoji:

„4. Nediskriminacija.

Uživanje prava i sloboda, predviđenih u ovom članu ili u međunarodnim sporazumima navedenim u Aneksu I ovog Ustava, osigurano je svim licima u Bosni i Hercegovini bez diskriminacije po bilo kojem osnovu kao što je pol, rasa, boja, jezik, vjera, političko i drugo mišljenje, nacionalno ili socijalno porijeklo, povezanost sa nacionalnom manjinom, imovina, rođenje ili drugi status.“

Iz prethodnih članova Ustava entiteta RS i Ustava BiH, posebno one odredbe po kojima se propisuje privilegija za upotrebu ćirilićnog pisma i jezika srpskog naroda, bez ikakve dvojbe može se zaključiti da su najznačajnije odredbe donesenog Zakona o zaštiti, očuvanju i upotrebi jezika srpskog naroda i ćirilićnog pisma u direktnoj suprotnosti sa odredbama Ustava entiteta RS i Ustava BiH.  Iste je veoma lahko pobiti pred Ustavnim Sudom Bosne i Hercegovine. Očekujemo i zahtijevamo od ovlaštenog predlagača da pokrene postupak pred Ustavnim sudom Bosne i Hercegovine.

Po postojećim ustavima i zakonima u Bosni i Hercegovini pisma latinica i ćirilica su ravnopravni, kao i bosanski, hrvatski i jezik srpskog naroda. S obzirom na to da su predlagači ovog Zakona sasvim sigurno znali da „ključne“ odredbe Zakona kojeg su donijeli nisu u saglasnosti sa Ustavom entiteta RS i Ustavom BiH, logično se postavlja pitanje čemu služi ova „svesrpska predstava“? Slika postaje jasnija kada se u mozaik dodaju litije u Crnoj Gori, ustoličenje mitropolita na Cetinju, hapšenje branilaca Bosne i Hercegovine protivno međunarodnom sporazumu BiH i Srbije i protokola o saradnji tužilaštava Srbije i BiH, obilježavanje Dana srpskog jedinstva, pozivanje na isticanje nacionalnih srpskih zastava itd. Ne „promiče“ da se država Kosovo, pa tako i Srbi sa Kosova, gotovo i ne spominju.

Očigledno je da se, zbog međunarodnog konteksta, želi objediniti „srpski svet“, jer u svim državama regiona Srbi niti od jednog naroda nisu ugroženi. Pogotovo ne od Bošnjaka i Bosanaca.

U Bosni i Hercegovini „srpski svet“ se realizira kroz političke akcije kojima se evidentno želi uspostaviti teza da je Republika Srpska entitet isključivo srpskog naroda kao „historijskog realiteta“. Kroz Dan srpskog jedinstva, da apsurd bude veći, entitet RS se pokušava staviti u nemogući historijski kontekst – proboj solunskog fronta  15. septembra 1918. godine.

Bez sumnje srpsko rukovodstvo pred međunarodnom zajednicom ali i vlastitim narodom želi postaviti „visoku ljestvicu“ za pregovore koji slijede oko priznanja Republike Kosovo od strane Srbije. Zauzvrat se želi dobiti pola Bosne i Hercegovine – Republika Srpska. U tom kontekstu se destabilizira i Republika Crna Gora.

Jasno želimo istaći da su ovi pokušaji i politički projekti osuđeni na neuspjeh. Najveću štetu imaće upravo Srbija i srpski narod kao cjelina. Potpuno je poguban pokušaj implementacije Memoranduma SANU-2 jer ni prvi Memorandum SANU nije donio ništa dobro. Naprotiv. Donio je krvoproliće, raseljavanje, ubijanje, mržnju i na koncu historijsku nepobitnu činjenicu da je država Srbija jedina presuđena država u Svijetu od strane Međunarodnog UN Suda pravde u Hagu za nesprečavanje najstrašnijeg zločina protiv čovječnosti – genocida.

Krajnje je vrijeme da srpska politička, crkvena i akademska elita prestane budućnost Srbije graditi na mitovima, (neutemeljnim i falisificiranim  mitovima) i ponižavanju i omalovažanju svih drugih komšijskih država i naroda.

Očekujemo od časnih srpskih historičara, lingvista, filologa, književnika da javno obznane lažne pseudo historije i neistine kojima su izloženi prije svega Srbi, ali i svi drugi narodi koji žive na prostoru Balkana.

Upravni odbor

Vijeća Kongresa bošnjačkih intelektualaca